Salaam II

Zoals gezegd, 6 om 2 is niet slecht, maar ook noodzakelijk! Ben na die 6 weken redelijk afgedraaid, dus wat is het dan fijn om naar NL te kunnen gaan!

Alhoewel ik in mijn eerste verlof van NL meteen doorvloog naar Brasilia om de kids op te halen. Heb van begin (hier) tot eind (Brasilia) vrijwel non stop geslapen. En wat was het super om weer terug te zijn in B en iedereen weer te zien! Ik was toen natuurlijk koud 3 maanden weg, maar het voelde ergens zoveel langer door alle dingen die ik had gedaan en alle nieuwe indrukken. Het was wel weer even wennen om met korte broek en t-shirtje over straat te gaan. Bedek ik me hier vaak volledig van top tot teen, in B kon alles weer uit! Zonder sentimenteel te worden; achteraf besef je vaak pas hoe leuk iets is geweest en soms vraag ik me af of ik er niet meer uit had kunnen halen. Maargoed, hopelijk kan ik ooit terug, want ik heb B en alle mensen daar wel in mijn hart gesloten!

De kids waren dolblij om me weer te zien, alhoewel ze het prima hadden gedaan tijdens hun lange logeerpartij. Flappie was zelfs weer tot normale proporties teruggebracht. Ja, het scheelt dat er geen bewakers meer zijn (met name 1 van de 4) die stiekem rijst etc aan Flappie voeren! De reis terug naar NL was een hel, vooral omdat F&D het niet echt een goed plan vonden om zolang opgesloten te zitten in een kooi. Wat ook niet hielp was dat het bloody reisbureau een fout had gemaakt waardoor ik een extra overstap had in Parijs en 6 uur moest wachten daar op het vliegveld. Een grappig dingetje van de reis was wel dat elke keer wanneer ik over moest stappen ik F&D van de bagageband moest plukken. Zag je ineens 2 koppies tussen alle koffers, wat uiteraard ook veel ‘ooooh, wat lief, 2 hondjes’ opleverde van medepassagiers. Met 2 hondenhokken en 60 kilo bagage zeulde ik dan weer naar de incheckbalie, want met honden moet je elke keer opnieuw de hele incheckprocedure doorlopen. Erg fijn…. Anyway, de eerste kennismaking van de kids met NL was prima! Eigenlijk kostte het ze geen moeite om te wennen. Alle nieuwe plekken werden vol overgave besnuffeld en gemarkeerd met een plasje. Op de boerderij en bij de Schuelertjes senior waar ze veel verblijven zijn ze gelukkig helemaal happy. Beetje rennen in de wei, beetje stoer blaffen naar nieuwkomers en verder veel spelen met de andere honden. Dat was wel fijn om te zien, want ik voel(de) me toch wel wat schuldig dat ik ze zo maar in NL achterlaat.

En zo worden het stiekem 2 globetrottertjes, die van Helmond naar Den Haag naar Leiderdorp en Amsterdam worden meegesjouwd. En dat vinden ze prima. De trap in Amsterdam bij mijn appartementje geeft voor Djoeka wel wat problemen, aangezien ze een ‘trapfobie’ heeft, maar gelukkig kan ze zelf naar boven, al gaat het als een bejaarde. Het Vondelpark is al helemaal verkend, al loopt Flappie nog enigszins paranoide rond want hij moet erg wennen aan alle rolskaters en fietsers. De held! Het appartement is overigens bijna af! Hoera! 2 Polen hebben daar flink in geklust en gelukkig kan in januari, bij mijn derde verlof, de verhuizer komen. En dan is het opnieuw Sinterklaas! Ook al is het allemaal ‘oude troep’, toch is het elke keer weer een verrassing wat er uit alle dozen komt. En fijn om straks weer mijn eigen stekkie te hebben, ook al kan ik bij iedereen logeren.

Dus.. vanaf eind januari as is iedereen weer welkom op de Kanaalstraat!