Daar zijn we weer !

Daar zijn we weer!

En zo zit je nog in je eigen huis met 4 slaapkamers, tuin en zwembad, en zo zit je in je nieuwe ‘huis’ zo groot als je voormalige slaapkamer. Tja, het leven gaat soms niet over rozen ;-). Om veiligheidstechnische redenen mag ik helaas maar beperkte informatie op het internet zetten, wat wel jammer is voor het verhaal. Ook de foto’s zullen misschien wat minder spectaculair zijn. Maar, ik zal proberen om er toch wat van te maken, zodat jullie een goed beeld krijgen van mijn nieuwe avonturen!

De eerste indruk van mijn nieuwe verblijf de komende 2 jaar was goed. Bij aankomst op het vliegveld was het een gezellige drukte van allemaal baardige mannen, gekleed in lange wijde broek en lang shirt. Ik had me in het vliegtuig al wat voorbereid op de situatie, dus stapte fijn met lange mouwen, lange broek en sjaal de 35 graden in. Helaas waren de koffers, ondanks dat ze doorgelabeld waren, bij onze overstap blijven staan, dus stonden we voor niets 2 uur lang naar de bagageband te turen. Zucht…. De eerste kennismaking met mijn nieuwe land begon al goed! De rit van vliegveld naar compound ging door de stad, waardoor je een goede indruk kreeg van het straatbeeld. Enkele observaties: veel mannen op straat, weinig vrouwen, maar de vrouwen die je zag hadden slechts een hoofddoek om, en geen algeheel bedekkend gewaad. Daar ging mijn eerste vooroordeel. De stad is verder erg bouwvallig, met veel laagbouw en hoge muren met prikkeldraad. Toch deed het me niet ongezellig aan, Ja, ik weet het, dat klinkt paradoxaal na de voorgaande zin, maar alles krioelt door elkaar heen: auto’s, karren met ezeltjes en zelfs fietsers! Het was een gezellige bende. Ik had graag een paar foto’s van het straatbeeld genomen, maar sinds een tijdje is er een verbod op geblindeerde auto’s. Uit veiligheidsoverwegingen. Ergens wel vreemd, aangezien in Brazilie juist de auto’s wél geblindeerd zijn. Ook uit veiligheidsoverwegingen! Maargoed, de reden hier is natuurlijk dat ze bij alle wegversperringen willen kunnen zien wie er precies in de auto zitten. Voor de foto’s is het alleen wel jammer, want vanuit een geblindeerde auto is het heerlijk ongestoord kiekjes maken, terwijl ze het nu meteen zien, vooral als je vrouw bent, dan spotten ze al van 100 m afstand, ook al heb ik een sjaal om mijn hoofd en een grote zonnebril op. Ik zal er iets op proberen te vinden, zodat ik jullie toch een keer wat straatbeeld kan laten zien. Overigens is de lucht erg vervuild. Veel smog vermengd met uitwerpselen, aangezien de riolering hier vaak nog open ligt. Maarja, da’s een detail zullen we maar zeggen. En die rokerslongetjes van mijn zijn natuurlijk wel getraind na al die jaren, dus hier draaien ze hun hand niet meer voor om! ;-)

De compound zelf is prima. Echt, het viel me reuze mee. We wonen in een oud schoolgebouw, wat toch meer charme heeft dan een container. Wel staan er een aantal containers op het terrein, maar deze doen gelukkig alleen maar dienst als eetkantine, keuken en sportzaal. Op de compound lopen ook wat huisdieren. Zo is er een Duitse herder, die helaas het examen om mijnenopsporingshond te worden niet heeft gehaald. Overigens heet de herder Aikie, en niet Snuf, zoals ik tegen een aantal mensen heb verteld (misschien omdat ik dat onbewust een leukere associatie vond met het mijnenopsporingsverhaal). Ik heb me voordat ik aankwam wel eens afgevraagd waarom Aikie in godsnaam is afgekeurd, maar dat werd me bij aankomst wel duidelijk. Aikie ligt namelijk 80% van de dag te pitten in haar hok! Heel af en toe kijk ik even of ze nog wel ademt, want zoveel rust in een hond ben ik niet gewend met die 2 van mij! Gelukkig doet ze dat. De andere hond is een bastaardje, Snedder genaamd, die iets actiever is dan Aikie, maar ook wel een pepertje kan gebruiken. Toch is het gezellig, 2 honden op het terrein. Er schijnen ook nog 3 katten rond te struinen, maar die heb ik nog niet zo vaak gezien.

Mijn collega’s zijn echt reuze aardig, wat ook wel erg prettig is aangezien je toch veel op elkaars lip zit. En tot mijn verbazing is het sociale leven erg actief hier! Zo had ik in mijn eerste week al meteen 2 feestjes. Tja, dat krijg je als er verder in de stad niets te beleven valt. Dan gaat men zelf dingen organiseren. Zo hebben wij een bar, tafeltennistafel, biljart en volleybalveldje, waar regelmatig gebruik van wordt gemaakt. Met name van de bar, ook al is er op het moment geen druppel alcohol aangezien de aanvoer van drank nogal onregelmatig is. Er zijn een paar restaurantjes, waar we naartoe mogen en die best ok zijn. Verder ben ik al een paar keer op pad geweest naar een paar winkeltjes die ‘safe’ zijn. Helaas zijn sommige dingen echt belachelijk duur, aangezien de Amerikanen gewoon de volle prijs betalen. Terwijl het nu juist de sport is om te onderhandelen (vind ik natuurlijk als zuunige hollander)! En dan word ik toch een beetje opstandig, aangezien ik weiger om bijna Europese prijzen te betalen terwijl ik weet dat de echte prijs daar heel ver onder ligt. Op zich wel jammer, want ik had graag mijn kamertje wat willen inrichten met wat ‘coleur locale’. Maar ik ben toch te koppig om de bijna volle mep te betalen! Overigens is er ook een markt, met ‘echt antieke’ dingen. Hahahaha. Er staat nog net geen ‘made in China’ onder! Maargoed, je kunt er af toe tussen alle rommel wel wat geinige dingen op de kop tikken. Oja, en ze hebben bontjassen met bijpassende bontmutsen op de markt. Dat staat wel een beetje gek met 35 graden, maar in de winter schijnt het hier best koud te zijn, dus dan zal het vast een goede aankoop zijn. Mocht iemand interesse hebben…. ;-) Overigens zijn de kleermakers hier best ok, dus als je met een jas of broek komt dan is de kans groot dat ze bijna passend worden nagemaakt. En voor 30 dollar kun je je natuurlijk geen buil vallen! Ik kom qua winkels dus best aan mijn trekken (maar waarschijnlijk piep ik over een half jaar wel anders), al moet je je standaard wel verlagen. Het enige dat ik mis is schoenenwinkels! Daar was ik in Brazilie natuurlijk erg mee verwend met het grote aanbod en lage prijzen dus tja, je bent een dief van je eigen portemonnaie als je daar geen gebruik van maakt (haha). Hier wordt het helaas afkicken, want ik loop niet echt warm voor die huidskleurige- of zwarte degelijke instappers die hier in de winkels liggen. Het ziet er dus naar uit dat ik mijn zorgvuldig opgebouwde collectie met het aanbod hier niet echt veel uit kan breiden ;-).

Morgen heb ik mijn eerste les in de lokale taal. Leuk! Ik probeer wat te oefenen met de lokale collega’s hier op de ambassade en dat gaat redelijk. Ik vind het toch wel leuk als ik over 2 jaar wat van de lokale taal spreek, ook al is die erg moeilijk en is het alleen mondeling en niet schriftelijk (aangezien het schrift 100% anders is!).

Kortom: de eerste indruk is goed!
Volgende keer meer!

Ps: voor iedereen die ik tijdens mijn korte verlof in NL niet heb gezien: sorry!!! Zoals altijd had ik weer wilde plannen, maar bleek ik iets te enthousiast te zijn geweest met het aantal uren in een dag; dat zijn er namelijk maar 24 en niet 58 zoals ik altijd graag zou willen. Dus voor alle babies die ik nog moet zien en nieuwe huizen en gewoon zomaar omdat ik al lang niets van me heb laten zien/horen: ik beloof beterschap! Ben in principe om de 6 weken in NL, dus er zijn nog veel momenten om af te spreken!