Salaam!

De dagen vliegen hier echt voorbij! En voor je het weet ben je weer bijna 3 maanden verder en is het hoognodig tijd om jullie een update te geven van mijn leventje hier. Zoals jullie weten draaien we hier 6 om 2. Wat betekent dat je 6 weken werkt en 2 weken naar NL mag. Nou, ik kan jullie vertellen, ik heb van mijn leven nog niet zo hard gewerkt. 12 uur per dag draai ik mijn hand niet meer voor om! Enerzijds komt dit omdat het gewoon echt erg druk is. Anderzijds werk je waar je woont, dus het is o zo gemakkelijk om tóch nog even te kijken of X of Y nog heeft gereageerd op je email. En voor je het weet is zit je toch weer na het avondeten 2 uur te werken. Overigens ben ik inmiddels naar een iets grotere kamer verhuisd; zodat ik wat meer ruimte heb. Erg fijn. Ook al was mijn eerste kamertje erg gezellig, omdat ik daar meer ‘in de loop’ zat en met een nespresso-apparaat op je kamer heb je dan veel bezoek :)! Maar ik merk dat ik de privacy die ik nu heb wel erg prettig vind. Het is toch wel erg druk, de hele dag mensen om je heen, ook met het ontbijt, lunch en avondeten. Het eten is overigens prima en varieert van typisch Afghaans tot Hollansche pot (echt!). Al laat de hygiene wel wat te wensen over…. Afghaanse standaarden zijn toch iets anders dan onze Hollandse. Gelukkig wordt daar op korte termijn iets aan gedaan. Gek genoeg is dit niet echt mijn punt van zorg. Ik maak me meer zorgen over de smog en rotzooi die we hier inademen. Toen ik aankwam na mijn tweede verlof vanuit Nederland leek het wat mistig te zijn. Fout! Geen mist, maar gewoon vette smog! Zo schijnt er een onderzoek te zijn waarbij is aangetoond dat 28% van de lucht die ik hier dagelijks inadem uit uitwerpselen bestaat. En zit er na 1 jaar hier rondlopen ‘n baksteen aan stof in mijn longen. Het verraderlijke is dat het weer hier alhoewel koud (10C), erg mooi is. Strak blauwe lucht met een fijn zonnetje overdag, zodat het soms bijna lijkt alsof je op wintersport bent. En dan hangt er aan het einde van de dag een heerlijk lucht van hout. Denk je …… inmiddels weet ik beter! Het schijnt dat nu het winter is echt alles wordt opgestookt wat er te vinden is. Dus nog meer rotzooi in de lucht. Anyway, genoeg hierover. Er wordt al druk vergaderd hier hoe we eea kunnen verbeteren (luchtfilters etc).

Naast veel werken is er gelukkig ook tijd voor ontspanning! Op donderdag begint hier het weekend. Overigens ben ik al geheel gewend aan het Allah Akbar, wat je hier 5 keer per dag hoort. Moskeeen te over, dus dat liedje bereikt onze compound wel! Meestal is er op donderdag wel een of ander feestje en als er dat niet is of ik heb geen zin, dan zijn er genoeg mensen hier op de compound om gezellige avond mee te hebben. En je verlegt je grenzen. Darten, pingpongen, kaarten, tafelvoetbal ik doe bij alles vrolijk mee. Heb zelfs ingetekend voor de cursus bridge, die een collega vanaf januari zal gaan geven! En nu het winter begint te worden is het ook gezellig binnen in onze gemeenschappelijke ruimte met de openhaard aan. Zo hebben we Sinterklaas gevierd met de hele club, compleet met pepernoten, chocoladeletters en marsepein. Gedichten waren van hoog niveau en ook erg schunnig, wat veel hilariteit opleverde. De foto’s laat ik tijdens mijn volgende verlof zien!

Inmiddels begin ik ook al meer mijn weg te kennen op modegebied hier in Afghanistan! Voordat ik hier over uitwijdt: onder de burquas zitten vaak erg hippe outfits met glitterstof en sieraden en piept er vaak een slippertje met een gelakte teennagel onder zo’n gewaad uit. Bizar! Al laat de situatie van vrouwen nog erg te wensen over, maar daarover een volgende keer meer. Terug naar mij en de Afghaanse mode. Een van mijn lokale collega’s hier is een hippe tante voor Afghaanse begrippen. Dit had ik eerst niet helemaal in de gaten, totdat mijn getrainde oog een paar keer erg hippe laarzen voorbij zag komen! Blijkt dat er hier vlakbij een erg leuke schoenenzaak zit! Hoera!! Al is de kans erg groot dat ik er niet naartoe mag om veiligheidstechnische redenen . Maar, als Mohammed niet naar de berg kan dan moet de berg maar naar Mohammed: wie weet kan de schoenenverkoper hier naartoe komen! Want zo is het ook gegaan met mijn nieuwe galajurk! Voor een feestje met dresscode ‘gala’ raakte ik een beetje in paniek want ja, een galajurk had ik niet echt aan gedacht toen ik mijn koffers voor Afghanistan inpakte. Gelukkig gaf datzelfde collegaatje van de schoenen en hippe outfits een goeie tip: waarom laten we de kleermaker niet hier naartoe komen?! En zo geschiedde. Ik mocht zelf een plaatje van een jurk uitzoeken uit een of ander modetijdschrift en stof uitkiezen uit een paar reepjes die hij had meegenomen. En vervolgens ging onze kleermaker aan de gang. Een beetje nerveus was ik wel, want ik moet eerlijk bekennen dat ik er weinig vertrouwen in had, maar ….. onterecht! Een dag later stond het mannetje weer op de stoep en de jurk was perfect! Dat was in NL volgens mij niet gelukt! Beetje jammer alleen dat het galafeest half buiten was, waardoor ik de hele avond met twee grote omslagdoeken heb rondgelopen.

De volgende keer meer! Naast wat meer info over Afghanistan zelf ook een update over mijn zoektocht naar ‘een leuke Afghaanse schoen’! Dat zal me lukken voordat ik hier wegga! :)