Brazieeell, lalalalalalalala

Lieve allemaal,

Het eerste bericht via deze site vanuit Brazilie !! Voor enkelen is dit het eerste bericht dat ze van mij ontvangen en daarvoor sorry. Maar het settelen in een nieuw land kost meer tijd dan ik had gedacht! Voor anderen zijn sommige dingen een herhaling, ook daarvoor sorry. Maar dan zijn de verhalen op de site straks in ieder geval logisch opgebouwd (en dit keer zitten er ook foto’s bij!).

Inmiddels zit ik alweer ruim 3 maanden in Brasilia; boy, time flies! Af en toe voelt het al alsof ik hier al jaren zit. Na de talencursus in Salvador (vermoeiend, maar heerlijke stad) heb ik de eerste weken doorgebracht in een hotel; wat op zich fijn is aangezien je niets maar dan ook niets hoeft te doen. Maar na een tijdje gaat het toch wel vervelen, met name omdat de kamer dan toch echt wel te klein is en je verlangt naar je eigen muziek en meer kleding. En… aangezien ik nu de trotse bezitster ben van een hond was het ook wel erg prettig om naar mijn huis met tuin te verhuizen zodat ik haar van het logeeradres mee kon nemen.

Het huis
Mijn nieuwe huis is top! Het is eigendom van de ambassade (wat aan de ene kant fijn is want ik hoefde niets te zoeken, aan de andere kant moet je maar afwachten wat voor huis het is) en na wat kleine verbouwinkjes (oa de keuken; eerst een oud ongezellig hol en nu ruimer en lichter) kon ik er zo in! Gelukkig viel dit moment samen met het arriveren van mijn container. En dan is het Sinterklaas en Kerst tegelijk! Heerlijk om al je spullen weer uit te kunnen pakken en je eigen boeken, muziek etc weer te hebben, al is een groot huis met 4 slaapkamers gewoon niet te vullen met spullen uit een appartement van 60m2! Maar minimalisme is in, zullen we maar zeggen…. Overigens heb ik een walk-in schoenenkast (ten minste… dat heb ik ervan gemaakt, maar wat moet je anders met een kast van 2 bij 2 met alleen maar planken) dus ik ben de koning te rijk! Intussen ben ik hard op zoek gegaan naar meubels om de tent mee te vullen en alhoewel het langzaam gaat (òf het is spuuglelijke meuk òf duur) begint het nu echt gezelliger te worden in minha casa.

Ochja, en over het algemeen leef je hier toch buiten! De temperatuur in Brasilia is heerlijk; zowel in de zomer als winterperiode. Momenteel is de lente aangebroken en is het hier rond de 30 graden, waarbij het ’s nachts lekker afkoelt en je dus niet wegdrijft in je bed.
Ik heb een grote tuin met zwembad (hoera) en heb leuke tuinmeubels bestelt; alhoewel je dan ook kennismaakt met een soort van Braziliaanse laksheid. Blijkbaar was het streepjesstofje, waarin ik mijn tuinmeubels wilde, niet meer leverbaar en had de fabriek spontaan bedacht dat ze dan maar een ander streepje op de kussens zou doen… (streepje is streepje; zullen ze gedacht hebben). En dan sta je toch raar te kijken als ze de tuinmeubels komen brengen! Op zulke momenten is het werkelijk waar erg vervelend dat je een taal niet goed spreekt want de stoom kwam echt uit mijn oren!

Een keer per week komt de tuinman om de tuin wat op te leuken. Mijn voorgangers hielden namelijk erg van vetplanten en ook al kan dit best een leuk plantje zijn; niet in mijn tuin! Dus heb ik de afgelopen zaterdagen heel wat uren in tuincentra doorgebracht om wat kleurige planten in mijn tuin te zetten. En naast het huis komt een soort moestuintje (jaja, lekker mutserig), want ik heb daar een saaie strip gras waar ik niet echt veel mee kan. Verder heb ik een ‘Caipirinhaboom’ in de tuin (een limoenboom, maar wat moet je anders met limoenen?) en een bananenboom. Er hangt 1 armzalig trosje aan maar toch erg leuk dat ik straks een banaantje kan plukken van mijn eigen boom. Bij het huis zit ook een ingebouwd barbequehuisje, want churrasco’s (barbequen) is hier helemaal in. Er worden dan halve koeien op de bbq gelegd, dus zo’n grote bbq is een noodzaak! Naast de tuinman komt er ook elke week een ‘poolboy’ om het zwembad schoon te maken en dat is ook wel nodig want op de een of andere manier wordt je zwembad groen (regen?) als het niet elke week flink wordt schoongemaakt. Van mijn goede voornemens om elke dag te gaan zwemmen komt nog niet helemaal veel terecht, maar ik duik toch regelmatig het zwembad in aangezien het soms bloody hot kan zijn overdag.

Verder heb ik ook een empregada (hulp in de huishouding), wat uiteraard heerlijk is want de keren dat ik de komende 3 jaar zal strijken, wassen of poetsen, zullen op 1 hand te tellen zijn. Maar toch moest ik er in het begin erg aan wennen. Ze bleef toen namelijk ook slapen (alle huizen hier hebben over het algemeen een bijhuisje voor het personeel) en op de een of andere manier voelde het toen toch alsof ik me in moest houden in mijn eigen huis. Inmiddels hebben we een betere constructie bedacht en komt ze alleen overdag en gaat ze ’s avonds weer naar huis (aangezien zij 2 kinderen thuis heeft vindt zij dat ook prettiger).

De stad
Modern! Wat best apart is; zo doet de stad af en toe erg futuristisch aan. Veel moderne gebouwen, en alhoewel ik daar over het algemeen niet zo dol op ben vind ik het wel knap dat ze dit in de jaren ’50 hebben bedacht. Als je van boven op de stad kijkt zie je dat de stad in de vorm van een vliegtuig is gebouwd (middenstuk en 2 vleugels). De stad is ruim opgezet, met brede straten en veel groen. In het begin kostte het me erg veel moeite om de weg te vinden aangezien je hier geen straatnamen hebt maar nummers. Daarnaast kun je je soms lelijk vergissen bij het afslaan; dan denk je dat je naar rechts gaat maar dan ga je stiekem met een bocht naar links zodat je een hele andere kant uitgaat. En zie dan maar eens terug te komen als je vervolgens niet kan draaien! In het begin ben ik dan ook een paar keer goed verdwaald maar, in tegenstelling tot bv. Rio de Janeiro, is de stad niet gevaarlijk en heb je niet echt gevaarlijke wijken. Dat is denk ik wel een van de grootste voordelen van Brasilia; de leefomstandigheden zijn erg relaxed en ik kan dan ook als vrouw alleen makkelijk ’s avond nog op pad. Ochja, en mocht ik me vervelen en een iets bruisendere stad op willen zoeken dan kan ik zo met het vliegtuig naar Rio, Sao Paulo of Salvador. Vliegtickets zijn hier niet zo duur, vooral niet als je ruime tijd van tevoren reserveert.

De hond!
En ja, inmiddels ben ik ook de trotse bezitster van een bruine labrador van 2 jaar oud; Djoeka. Ze was van een Amerikaanse familie die deze zomer naar Washington is teruggekeerd en haar niet mee wilden nemen. Zielig he…. Ze hebben haar ook wel een tikje verwaarloosd. Zo mocht ze alleen in de tuin (niet op het terras of binnen), at ze wat de pot van de familie schafte en was ze in het begin wat afstandelijk naar mensen toe. Ook qua wandelen was ze wel tekort gedaan. Zo kostte het me in het beging nogal wat moeite om haar aan de riem te laten lopen (ik werd echt alle kanten uit getrokken), maar inmiddels heeft ze er 10 lessen hondentraining opzitten en loopt ze nu redelijk netjes naast me. En nu zijn we 2 maanden verder en kan ik zeggen dat we dikke maatjes zijn. Volgens mij weet ze niet wat haar overkomt! Ze krijgt veel aandacht (ook van de guards, die overdag met haar spelen) en ze mag zelfs op het terras en in het huis! In het begin moest ze daar erg aan wennen en bleef ze vaak op de drempel staan. Maar nu rent ze overal rond en moet ik af en toe ook wel even streng optreden want na een wandeling in het park stormt ze nu vrolijk met haar 4 modderpoten het huis in. En ook al heb ik een empregada (hulp), da’s toch niet de bedoeling!
Het is wel erg gezellig; zo’n beestje in huis. Af en toe lijkt ze wel een goudvis (zeer korte termijn geheugen), want elke ochtend als ik naar het werk ga kijkt ze alsof ik nooit meer terug ga komen en als ik ’s avond thuis kom springt ze bijna door me heen van enthousiasme. Je zou verwachten dat ook zij op een gegeven moment de routine wel door heeft maar tot nu toe is dat nog niet het geval!
De hobbies van Djoeka heb ik inmiddels ook al goed door :
1. Rennen in het park. Tja, waarschijnlijk zoals elke hond maar toch… Djoeka is niet echt een hond die rustig stil kan liggen. Af en toe verdenk ik haar van ADHD. Vooral op water is ze dol en dan het liefst eerst door het water rennen (het meer bij het park) en dan een aanloop nemen en in het rode zand springen wat in hoopjes in het park ligt verspreid (ze zijn bezig met het vervangen van de afwateringsbuizen). Houd dan nog maar eens je huis schoon! Overigens moet je in het park momenteel een helm op want de mangobomen staan in bloei en af en toe valt er 1 naar beneden.
2. Geaaid worden. Ook niet vreemd voor een hond. Zodra ik stop met aaien legt ze haar kop in mijn schoot en krabt ze met haar pootje over mijn been heen ten teken dat het nog niet genoeg is. Schattig, maar af en toe wel vermoeiend…
3. Een combinatie van 1 en 2. Tja, ik kan best veel maar dat wordt toch moeilijk!
4. Knuffelbeesten in stukken scheuren. Ja,dat is eigenlijk echt hobby nummer 1! Jaarsalarissen gaan er doorheen! Een knuffel gaat ongeveer 2 uur mee voordat ze alle vulling eruit heeft gewerkt en het beertje of hondje helemaal ontleed als een slap vodje in het gras ligt. Ze heeft ook ‘verantwoorde speeltjes’, maar die zijn toch niet zo leuk als een knuffel!
5. Mij. Overal waar ik ga of sta loopt ze me achterna. Heel schattig natuurlijk, maar boy oh boy ook erg vemoeiend.

Naast erg leuk en gezellig is het overigens ook goede bewaking, want Brazilianen zijn over het algemeen bang voor grote honden.

Shoppen
Hieperdepiep hoera! Brazilie is het land van de tassen en schoenen en laat ik daar nu net dòl op zijn! Verder is de service in de winkels heel erg goed (supervriendelijk), al laat ik me daardoor af en toe ook ‘inpakken’. Zo ben ik nu eigenaar van een houten kikkertje van 20 cm hoog wat heel leuk op de rand van het zwembad kan zitten maar waar ik eigenlijk best veel voor heb betaald. En heb ik me 2 flessen body-olie met goudvlokken laten aansmeren. Revolutionair op het gebied van huidverzorging schijnt het, en onmisbaar voor mijn europese huidje met het ultradroge klimaat hier in Brasilia. En waarom? Tja, winkelen is hier vaak een erg sociale bezigheid. En dan raak je aan de praat en voor je het weet staan 5 andere klanten ook mee te kletsen en loop je dus een half uur later naar buiten met een houten kikkertje of 2 flessen revolutionaire body-olie… Maarja, zolang het kleine aankopen betreft (en geen auto bv. !) is het niet erg.

De taal
Bijkomend voordeel van het shoppen is natuurlijk dat mijn portugees er met sprongen op vooruit gaat. Al ben ik een paar keer flink de mist ingegaan; zoals toen ik aan Antonio-de-chaffeur wilde vragen of hij al vovo (opa) was en helaas vroeg of ie een ovo (ei) was… Maarja, vaak vinden mensen het erg charmant, zo’n verspreking dus voor het moment laat ik dat dan maar zo. Maar afgezien van enkele kleine versprekingen en het feit dat mijn woordenschat nog klein is gaat het best redelijk. In mijn steenkolenportugees kan ik me eigenlijk overal wel redden en als ik het woord niet weet speel ik hints en mimiek ik er op los en dan kom ik ook een heel eind. En uiteraard probeer ik ook zoveel mogelijk te oefenen met Madalena (de hulp) en mijn guards. En zo merk ik dat ik stiekem toch elke week wat bij leer. Vooral het verstaan gaat echt al een stuk beter! Wel heb ik mijn portugese les even op een laag pitje gezet. Het is toch wel heftig, zo’n verhuizing, nieuwe baan en alles wat daar nog verder bij komt kijken. Ik merkte dat ik mijn boeken op sloeg bij de de les en weer dicht deed als de les was afgelopen. Om ze vervolgens niet meer in te kijken tot de volgende les. Ik heb nu tot Oud en Nieuw even pauze zodat ik helemaal kan settelen en daarna ga ik er weer tegenaan.

Al met al zijn de eerste 3 maanden echt omgevlogen! Volgende keer meer over het werk, de mensen en mijn eerste tripjes!


Abraço!
Anna/Anneloes/Loes(je)