Caldas Novas

Het enige nadeel van Brasilia is dat er in de buurt niet al teveel is waar je met de auto naartoe kunt. De afstanden zijn zo gigantisch en Brasilia is echt in de middle of nowhere gebouwd. Afgezien van Pirinopolis (enigszins oud schattig dorpje; zie eerdere berichten) en chapadas dos veiadores (natuurgebied) is de andere bezienswaardigheid Caldas Novas. Deze stad is gebouwd in een oude vulkaankrater en al het water in de rivieren en bronnen is warm! En zo ging ik vorig weekend met 4 (en een halve; baby Aniek) collega’s naar Caldas Novas. En tja, ‘ in de buurt’ is een rekbaar begrip. Je rijdt toch al snel van Amsterdam naar Parijs, maargoed, als je niet in Nederland bent is mijn ervaring dat je toch wat makkelijker met 450 km omgaat. We logeerden in het vakantiehuis van de Braziliaanse tante van een van mijn collega’s. Een religieus type, die tante; zo sliepen Carla en ik onder toezicht van Jezus, Maria en de heilige Petrus in een van de logeerkamers.

Caldas Novas-stad is niet zo heel erg bijzonder. Er is een nogal lelijk plein waar de restaurantjes zij aan zij liggen en je ’s avonds doof wordt van de live bandjes en telenovela’s (soap-series), want elk restaurantje heeft buiten op het terras een tv. Maar de omgeving is mooi, al is het landschap na 5 maanden droogte grotendeels geel en wordt er met smart gewacht op de eerste regen, ook omdat er veel bosbranden zijn en je eigenlijk continue in de auto zwarte rookwolken ziet van de (bos)branden her en der.

De warmwaterbronnen van Caldas liggen vrijwel allemaal in verschillende waterpretparken in de omgeving van de stad. Zo gingen wij naar Hot Park (spreek je uit ‘ hotjie parkie’ ), volgens kenners het mooiste park van Caldas. En dat was het dan ook. De zwembaden waren heel kunstig in natuursteen gebouwd en sinds kort was er een kunstmatig aangelegd strand waardoor je je, als je ogen een beetje dichtkneep en niet teveel naar links en rechts keek, even op het strand in Rio de Janeiro kon wanen. Om 10 uur was het park als bomvol; maar gelukkig is het park zo groot dat je niet over elkaar hoefde te struikelen. En zo zittend in de zon op het strand met een cocktail in de hand krijg je dan echt even een vakantiegevoel! Naast de natuurlijke zwembaden zijn er ook een boel glijbanen en uit rotsen gehakte ‘gangen’ , waar je op een matje doorheen kunt glijden. En aangezien ik het na een paar uur ‘ strandhangen’ en een rimpelvelletje krijgen in het warme water (vergelijk het met 2 uur in een lauwwarm bad zitten) wel heb gezien, is het best leuk om weer even kind te zijn en van al die glijbanen en rotsen af te glijden.

De dag daarop zijn we heel even een kijkje gaan nemen bij een van de plekken waar mijn collega (van de religieuze tante) in zijn jeugd vaak kwam; een warmwater rivier. Helaas hadden ook veel anderen dit idee, waardoor we eigenlijk alleen stroomafwaarts een plekje konden vinden en ik kan jullie verzekeren; dat is niet de beste plek! Zo zagen we blikjes, sigarettenpeuken, een oude kam en een papieren servetjes voorbij drijven, waardoor ik toch maar afzag van een duik in het water. Maar de belevenis an sich was erg pittoresque! Zo zat naast ons een meisje haar haren te wassen, werd er volop gebarbequed, muziek gespeeld en door kleine blote kinderbipsjes in het water geplast. Ach ja, het is weer eens wat anders zullen we maar zeggen…. Na enkele kiekjes voor het nageslacht verlieten we dit pittoresque geheel om de middag in een wat sjiekere club aan een meer vlakbij Caldas door te brengen, om vervolgens aan het einde van de middag weer richting Brasilia te rijden.

Caldas kan ik nu van mijn ‘ to-do’ lijstje afstrepen en ik weet niet of ik daar nog een keertje naartoe ga. De afstand is toch nog wel behoorlijk en voor mij persoonlijk niet de moeite waard om 5 uur te rijden voor een pretpark, al was het meer op de zondag wel echt de moeite waard. En zoals heel vaak vraag ik me af waarom het meer in Brasilia niet meer voor toeristische doeleinden wordt gebruikt. Het meer schijnt nogal vervuild te zijn, maar mij lijkt dat je met een grondige schoonmaak toch een heel eind moet komen om het weer wat zuiver te krijgen. Een paar kunstmatig aangelegde strandjes en een paar leuke ‘ strandtenten’ en volgens mij heb je dan een hit. Maarja, denken en doen zijn 2 verschillende dingen en ook al werk ik dan op de economische afdeling, ik zou het nooit aandurven om me in zo’n avontuur te storten!