het dierenasiel

Tja, ik geef het eerlijk toe; ik heb een zwak voor alle beestjes niet zijnde reptiel, insect of amfibie (sorry papa!). Zo liep ik twee weken geleden over mijn landgoed (haha) ter inspectie van de fruitbomen. Want naast de bananenbomen bezit ik ook over een jabuticabastruik (een soort zoete bes), een papayaboom en een avocadoboom. (Even een zijstraatje: zowel Djoeka als Flappie zijn dol op avocado’s en eten er wel ieder 3 per dag. Ik moet dan ook elke ochtend rennen wie het eerste bij de boom is om de avocado’s te rapen; met een beetje pech heb ik namelijk 0)
En ineens zag ik in mijn ooghoek wat bewegen. Na goed kijken bleken het 5 kruipende bolletjes te zijn, nét aan de andere kant van het hek in de tuin van het huis van de oud-ambassadeur van Saudi Arabië (het huis staat nu leeg maar behoort nog wel steeds toe aan die ambassade. Beetje zot, want het is een kast van een huis wat nu al sinds eind september 2001 (!) leegstaat). Na nogmaals eens goed gekeken te hebben bleken het 5 piepkleine katjes. Ik was natuurlijk door het dolle heen (want erg schattig) en haalde meteen mijn guard erbij. Wij signaleerden geen moederpoes, maar op het eerste gezicht zagen de beestjes er prima uit dus geen acute actie was vereisd dachten wij. Maarja, dan blijf je er toch mee bezig (ik dan tenminste). Dus belde ik met een collega die verstand heeft van katten (want zij heeft een kat) en ik legde haar mijn dilemma voor; wat te doen met de katjes. Laten liggen en hopen dat ze niet dood zouden gaan. Of ‘vangen’, wat voor mama-poes misschien wel heel erg wreed zou zijn. Volgens mijn collega zou mama-poes er hooguit 1 dag last van hebben maar zou daarna weer rap zwanger zijn van de volgende lichting. Dus toog ik met mijn guard, een grote doos en ovenwanten (wat mijn guard hilarisch vond) richting tuin van de buren. De guard aldaar (ook al staat het huis leeg er is permament bewaking) vond het reuze interessant dus gingen wij gedrieen naar de plek waar de katjes lagen. Op zich had moederpoes een goede plek uitgezocht want achter in de tuin staat namelijk een vervallen huisje en daarachter is nog 2 meter tuin met veel hoge struiken en gras. De kleintjes lagen in principe dus veilig. Tja, en nu moet ik toch wel eerlijk bekennen dat ik dus bang ben van kleine katjes. De katjes waren namelijk wel klein, maar niet gek, en ze hobbelden dan ook zo snel mogelijk naar het hek (waar een soort van smalle diepe goot zit) waar ze zich verstopten. Maar na even wachten kwamen ze weer tevoorschijn en toen ik gewapend met mijn overwant er 1 wilde pakken ging deze uk zowaar in een soort tijgerhouding naar mij blazen. Ik liet het oppakken van de katjes dan ook over aan mijn guard, die opgegroeid is op een boerderij met veel (wilde) katten. En zo hadden we na een tijdjes alle katjes in een doos. Eenmaal bij mij thuis hebben we geprobeerd om ze wat melk te geven maar helaas ging dat niet erg goed. Ze waren denk ik nog te klein voor een schoteltje of wijsvinger melk. Gelukkig kreeg ik van de dierenarts een spuitje met een soort wormvormig aanhangsel eraan zodat ik ze evt kon dwangvoeren. Verder zijn ze volgens de dierenarts kerngezond en ‘muito bonito’! Ze hebben namelijk heel lang haar, waardoor ze er als raskatjes uitzien. En wat ik dus niet wist, een nest katten kan 2 of 3 verschillende vaders hebben! En een geheel witte kat met blauwe ogen (1 van het nestje) heeft 99% kans om doof te zijn (maar gelukkig is ie dat niet). Jaja, zo leer je nog eens wat.

Tja, en zo had ik dus 5 katjes in het washok zitten. Maarja, wat moet ik met 5 katjes? Gelukkig ben ik ze allemaal kwijtgeraakt aan guards, empregadas en hun familieleden. Ik heb nog even met het idee gespeeld om er eentje te houden, want ze zijn echt erg mooi en reuze grappig als ze zo koddig rondspringen, maar Flappie en vooral Djoeka hebben duidelijk laten merken dat ze daar niet zoveel voor voelden :).