De Foz

Het leuke van werken is dat je af en toe achter je bureau vandaan kunt om naar een bijeenkomst te gaan. Liefst wat ver weg, zodat je er per vliegtuig naar toe kunt reizen en liefst ook 2 dagen, zodat je in een hotel kunt overnachten. Nog leuker is het wanneer je er ook nog 1 dag aan vast kan plakken voor wat sight-seeing in de omgeving. Van zulke reisjes word ik altijd erg blij! Ik weet niet waarom, maar vliegen en slapen in hotels zijn voor mij altijd een tractatie. Ik kan als een kind zo blij worden van de zeepjes in de hotelkamer en vliegtuiglunches/diners/snacks. De bijeenkomst zelf is uiteraard gewoon werk (en vaak meer dan dat aangezien je ook in de avond vaak verplichtingen hebt) en soms zie je niet meer dan het conferentieoord en de weg van en naar het vliegveld. Maar af en toe heb je geluk en kun je er een dagje aan vast plakken. Zo heeft Brazilië nogal wat heiligen wiens verjaardag moet worden gevierd, dus zo kwam het dat ik tijdens mijn laatste dienstreis een dag langer kon blijven (en voor de sceptische lezer: de overnachting in het hotel komt dan voor mijn rekening dus geen verspilling van belastinggeld!).

De dienstreis ging dit keer naar het zuiden van Brazilië, op de grens van Paraguay en Argentinië. Hier had ik gedurende 4 dagen een conferentie vlak bij een van DE highlights van Brazilië: de watervallen van de Foz do Iguaçu. En aangezien het de dag na de conferentie een collectieve vrije dag was kon ik mooi deze watervallen gaan bezoeken! En dat was echt een ervaring! Je kunt de watervallen vanaf 3 kanten bekijken; Brazilië, Paraguay en Argentinië. Gezien de tijd konden we echter alleen maar de Braziliaanse kant bekijken, maar dat was al geweldig. Moeilijk om zoiets op papier te beschrijven en zelfs foto’s zijn niet zo realistisch als het ‘echie’. Mocht ik nog ooit terugkeren daar dan wil ik ook zeker de Argentijnse kant bekijken. De meningen zijn tot nu toe verdeeld welke kant het mooist is; de Argentijnse (2x) of de Braziliaanse (5x).

Tijdens de conferentie (die over ‘energie’ ging) zijn we ook nog naar de twee-na grootste dam ter wereld geweest; die op de grens ligt van Paraguay en Brazilië. Deze dam zorgt voor 60% van de electriceit van Brazilië en 95% van Paraguay. Nooit gedacht dat ik nog een ‘dam-fan’ zou kunnen zijn maar van deze dam was ik toch wel onder de indruk!

Oja, en aangezien we dus bij drielandenpunt waren hebben we, mijn Duitse en Britse collega en ik, elke avond getracht (hierop ligt de nadruk) in een ander land te dineren. Echter, in Paraguay konden we in de grensstad namelijk GEEN restaurant vinden, behalve een Paraguayaanse versie van de Burger King of Pizza Hut. Na heel lang rondrijden in de taxi vonden we uiteindelijk in een erg duister buurtje een Chinees restaurant dat ooit iets van Woo Ping heette maar nu nog maar W.. .in.. Dat zijn we dus maar even voorbij gereden…..En Argentinië mochten we helaas niet in met onze diplomatenpas want je had een paspoort nodig en dat had mijn Britse collega niet. In Brazilië kun je namelijk gewoon interne vluchten met je diplo-pas maken dus vaak hebben diplomaten geen paspoort bij zich. Enfin, dan maar in ieder geval een fotootje net over (Paraguay) en op (Argentinië) de grens voor het plakboek/nageslacht!