Sinterklaas

Ja, ook dit jaar kwam Sinterklaas naar Brazilie. De Hollandse kolonies (letterlijk; in de jaren 50 zijn naast Canada en Australie ook veel boeren naar Brazilie vertrokken) hier in de buurt houden nog erg vast aan tradities en komen meestal en masse naar de hoofdstad om Sinterklaas mee te vieren. Alleen kwam er dit jaar een kink in de kabel omdat iemand uit de kolonie ernstig ziek werd en men om de beurt in het ziekenhuis ging waken (toch een aparte bedoening, zo’n kolonie..). Tja, en dit betekende dat er ineens 30 kindjes minder kwamen én dat zwarte piet nr. 3 zich afmeldde. En wie werd er toen zwarte piet…….. JAAAA, IKKE ! Ik heb altijd al een keertje zwarte piet willen zijn en nu kon het dan eindelijk. Op DE GROTE DAG veel lol gehad met de 2 andere pieten bij het schminken en omkleden. Ook Sinterklaas leek erg echt! We hadden een mooie witte schimmel van de militaire academie en aangezien de Sint erg lang was (1m95) was het echt een rijzige verschijning (een echte sint dus). En daar sta je dan, met 30 graden in je synthetische pietenpak met dikke zwarte panty 2 uur lang te springen en te zingen. Maar leuk was het wel!! Het terras van de residentie van de ambassadeur was helemaal omgetoverd tot een kinderspeelparadijs met podium voor de Sint. Overigens is het wel een gekke gewaarwording dat kinderen ineens wat bang voor je zijn. Het dochtertje van Bart (collega van de ambassade) en Alexandra, was echt bang voor me, terwijl ze normaal vlot op schoot komt zitten en ze me erg lief vindt. Wél moet ik gaan werken aan mijn sinterklaasliedjes als ik volgend jaar weer Sinterklaas ben. Poeh, die zijn toch wel wat weggezakt!