bezoekers nummer 2 !

En toen kwamen bezoekers nummer 2: papa en mama en tante Dorien (voor het gemak noem ik ze verder in dit verhaal de famlie). De aankomst in Sao Paulo liet wat op zich wachten (7 uur vertraging!), maar dat was gelukkig snel vergeten aangezien ik via het consulaat een 5 sterren hotel geboekt (met upgrade) dus zo was de eerste indruk van Sao Paulo toch goed.
Aangezien het dat weekend Carnaval was zijn we naar de optocht geweest. Weliswaar van de B-categorie (de A-categorie, de winnaars, hadden de avond daarvoor geparadeerd), maar desondanks erg indrukwekkend. Sao Paulo probeert, net als Rio de Janeiro, om ‘ haar’ carnaval net zo bekend te maken als rivaal Rio, en ik moet zeggen dat dat aardig lukt. Ondanks het B-defilee waren wij onder de indruk. Een jaar lang wordt er met hele wijken aan kostuums en praalwagens gewerkt en dat was te zien! De oranjebuurt in Helmond kan er nog een puntje aan zuigen:). Overigens is het een ander carnaval dan in NL. Het geheel vindt plaats in een stadion; de Sambadrome), waar alle praalwagens doorheen paraderen en de bezoekers zitten, staan, dansen op de tribunes. Verder in de stad merk je weinig van het hele carnaval en volgens mij is dat in Rio niet veel anders. Wel in het Noordoosten (Recife); hier is het echt een gekkenhuis in de straten en is iedereen verkleed. Ik moet dan ook nog even kijken wat het carnavalsprogramma voor volgens jaar zal zijn; al wil ik, voordat ik wegga, in ieder geval een keer het carnaval in Rio hebben meegemaakt. Dit is toch HET carnaval waar iedereen het over heeft. Verder heb je Sao Paulo als toerist in 3 dagen wel gezien (musea, Chinese wijk, stadswandeling) en om ons verblijf goed af te sluiten zijn we de laatste avond in een hip restaurant gaan eten met een fantastisch uitzicht over de stad. SP is de derde grootste metropool ter wereld dus zover het oog reikt alleen maar gebouwen. En met name ’s avonds is het uitzicht spectaculair.
Na SP door naar Brasilia. En ook deze bezoekers waren onder de indruk van mijn huis-:). Toch leuk dat iedereen zo enthousiast is! Flappie en Djoeka waren ook blij met het bezoek (weer extra aaien) al moest mijn tante even wennen aan de honden, die uiteraard erg op haar gesteld waren en er totaal geen boodschap aan hadden dat ze af en toe wat bang was. Aangezien ik de dagen dat de familie in Brasilia waren moest werken, hebben zij de dagen hier heel relaxed doorgebracht. Erg leuk was dat ik de eerste dag aapjes in mijn tuin rond had lopen, die blij in wat bananen en stukjes appel hapten die ik voor ze op een rooster had gelegd. Deze aapjes springen hier in Brasilia vrij rond en zijn erg schattig om te zien. En of ik het zo gepland had waren ze net de dagen daarvoor ook in mijn tuin gesignaleerd en met wat bananen heb je ze dan snel ook de volgende dagen op bezoek, dus net toen de familie er was! Verder uiteraard uitgebreid de highlights van Brasilia bezichtigd; de futuristische gebouwen. En gezien het relaxte programma hadden we ook de gelegenheid om wat mensen te ontmoeten van de ambassade. Zo gaan verhalen via de skype toch wat meer leven als je er een gezicht bij hebt.
Aangezien Brazilie zo groot is (Europa), is het moeilijk om te bepalen wat je wilt doen aan sightseeing. Zeker als je ook geen overladen programma wilt. Daarom had ik ervoor gekozen om naar de Pantanal te gaan. Een schitterend natuurgebied in het westen van het land; vergelijkbaar met de everglades in de Verenigd Staten. Overal waar je kijkt is water. En we hadden geluk, want het regenseizoen was nog niet afgelopen maar gedurende de 5 dagen dat wij er waren was het stralend weer. Het enige nadeel waren de muggen die zelfs door je sokken en spijkerbroek heen staken. Zelfs een liter aan ultragiftige ‘deet’ elke dag mocht niet veel baten. Maar de schoonheid van de natuur maakt veel goed. Het dagprogramma was gelukkig erg relaxed, als was het vroege begin van de dag (7 uur ontbijt, 8 uur klaar om te vertrekken) iets te veel van het goede voor de familie…. Dit werd dan ook snel aan onze gids duidelijk gemaakt en konden we het tijdstip voor vertrek een uurtje later te zetten. Vier dagen lang hebben we allerlei activiteiten ondernomen. Paardrijden (voor mijn tante de eerste keer dus dat was voor de overigen af en toe erg hilarisch), vissen op piranha’s, kanoen en lekker varen op het water. Ook hebben we nog een indiaans vissersdorpje bezocht. De gemeenschap hier leeft echt in armoede. Wel ben ik telkens weer verbaasd hoe gelukkig deze mensen zijn, ook al hebben ze niets. Maar ze hebben eten, een dak boven hun hoofd en de structuur van de dorpsgemeenschap, waarin iedereen zijn plek heeft. Het leven is voor hen simpel en daardoor gelukkig. Nog wel, want ook hier dringt de moderne maatschappij het dorpsleven binnen en ontwricht daarmee de structuur. De familie, en ikzelf trouwens ook, waren erg onder de indruk van de Pantanal en ik ben blij dat we gegaan zijn want tot op het laatste moment wilde ik de trip cancellen omdat de weersverwachtingen zo slecht waren. Maar ja, qua weersvoorspelling wijkt Brazilie niet zoveel af van Nederland …….
Het laatst weekend zijn we naar Pirinopolis gegaan, het schattige stadje vlakbij Brasilia waar ik ook met Annemarie was geweest. Aangezien de streek bekend staat om de vele mineralen (stenen) zijn er veel juweliers waar je voor weinig geld (vergeleken met Europa) mooie dingen kunt kopen. Dat was dan ook wel besteed aan mama en tante Dorien! We zijn nog op de lokale televisie geweest aangezien er een filmploegje een item aan het maken was over de juwelierszaak waar wij op dat moment grof aan het inkopen waren en ik werd gevraagd om een interview, terwijl mama en tante Dorien op de achtergrond juwelen aan het passen waren.

En toen waren de bijna 4 weken alweer voorbij. En dat is net zoals bij Annemarie toch wel weer even wennen. Het is echt gezellig om vrienden en familie op bezoek te hebben en ze jou nieuwe leven te laten zien. Maar erg lang alleen zou ik niet zijn want…. bezoekers nummer 3 stonden alweer bijna op de stoep!